Hani yeşilçam filmlerinden alışık olduğumuz bi şarkı/türkü vardır ya “manda yuva yapmış söğüt dalına” diye.. Valla 1 hafta 10 gündür odamda benzer bir durum var. Arı geldi, fotoğrafta gördüğünüz lambanın deliğine yuva yapmaya başladı.
Bu yuvadan kastım tabiki de kovan 🙂
İlk başlarda, eve gelen giden arı miktarı artmaya başladıydı. Gelip gidiolar, saldırmıyorlar diye ses etmedim başta. Bi de çok fena şimdi durduk yere arıyı niye öfkelendireyim dedim. Kızdırıp da başıma iş açmamak gerek neticede.. Uçar uçar gider diye bekliyordm ama onun niyeti başkaymış ne bileyim 🙂 Benimle çok daha ciddi bir birliktelik düşünüyormuş 🙂
Neyse, geçen haftaiçi gece çekimlerimiz vardı ondan gündüzleri biraz daha geç kalkıyordum. Ama telefonun alarmından önce, arı sesleri duyarak uyandım 2 günde de. Dedim hoşgeldiniz, ne iyi ettiniz de geldiniz! Sonra yatakta uyku sersemi arıları izliyorum, sanırım 8 – 10 farklı arı gelip gidip o deliğe giriyorlardı. hiç biri aynı anda gelmediklerinden hiç sıkışıklık yaşanmıyordu ama aralarında çok iyi bir koordinasyon vardı.
Elektriğe birşey yapacaklar diye de çekindim açıkcası, orada bi kabloyu delseler falan, al başına belayı.. Ama yine de çok işim vardı bi de çok üşengeçtim.. Haliyle haftasonuna kadar 3-4 gün daha onlara evi tahliye etmesi için müsade verdim 😛
Sonra haftasonu iyice tempo arttırdılar, ağızlarında kendi büyüklüklerinde parçalar getirip götürmeye başladılar. Tamam dedik, kovan yapımına başladılar. Yani ciddi ciddi büyük parçalar taşıyorlardı. Bu hızla çalışmaya devam etseler, muhtemelen 8-10 günde çok sağlam bi kovan yaparlar gibi duruyordu.
Tabiki “Evde arıcılık yapsam nasıl olur?” sorusunu geçirdim aklımdan 🙂 millet evde kedi köpek hatta maymun tavuk falan besliyorlar şakalaşıyorlar, ben niye arı beslemeyim benim neyim eksik diye düşündüm. Sonra geçti 🙂
Artık çok geçirmeden bi ilaç almak lazım deyip gittik migrosa. Tabi karar veremedik hangisi iyi olur diye. Sevgili şahsiyetin önerilerine uyarak aldık bi böcek ilacı, geldik sıktık.
Sonrasında arı gelmeye devam etti, ama deliğe giremedi. Girdiği anda düşüp bayıldı. Sonra 1-2 dakka içinde kendine gelip sersem bir şekilde uçarak evden çıktı. Her gelen arı aynı şeyi yaşayınca dedik ilaç iyi geldi.
Bu gece de çekim var ve biraz geç kalkacaktım ondan.. Ama o da ne, sabah yine arı sesiyle uyandım. Ve bi baktım ki, arılar bu sefer, yandaki lambanın içine yuva yapmaya başlamışlar 🙂
Şimdi o deliklere de sıkıyorum.. Bakalım arılar, onlarla bir geleceğimiz olmayacağını, başka dünyalara ait olduğumuzu kabul edecekler mi? 🙂
Blogunuz çok güzel. Beğendim doğrusu…
tesekkur ederim